Informujemy, że w ostatnim czasie kancelaria rozpoczęła świadczenie obsługi prawnej na rzecz przedsiębiorstw typu start-up (spółek kapitałowych) inkubowanych w pierwszej rundzie w ramach projektu realizowanego wraz z Rzeszowską Agencją Rozwoju Regionalnego S.A. z siedzibą w Rzeszowie pn. Start in Podkarpackie.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie w wydanym wyroku oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie, utrzymującego w mocy nakaz zapłaty zasądzający na rzecz Klienta kancelarii kwotę 61.500,00 zł wraz z odsetkami. Przedmiotowa kwota stanowiła wynagrodzenie za świadczenie usług polegających na zarządzaniu budową oraz nadzorze inwestorskim w związku z realizowaną przez pozwanego inwestycją.

Niniejsze orzeczenie zapadło w sprawie, w której strony, po zakończeniu realizacji pisemnej umowy obejmującej I etap inwestycji, zawarły kolejną, tym razem ustną umowę o świadczenie usług, ustalając miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe.

Zarówno Sąd I, jak i II instancji podzielił stanowisko prezentowane przez prawników kancelarii, że strony skutecznie zawarły ustną umowę o świadczenie usług, bowiem przepisy prawa nie zastrzegają żadnej szczególnej formy do jej zawarcia.

W ostatnim czasie kancelaria przyjęła zlecenie dotyczące rozliczenia robót wykonanych przez naszego Klienta - spółkę kapitałową działającą w branży energetycznej, naftowej oraz gazowej, których łączna wartości wynosi kilka milionów złotych.

W chwili obecnej prawnicy kancelarii skierowali na drogę postępowania sądowego pozew o zapłatę wynagrodzenia w ramach solidarnej odpowiedzialności inwestora.

W dniu 1 stycznia 2019 r. utraciło moc Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika. Akt ten został zastąpiony przez Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej.

Zasadniczą zmianą jaką wprowadza nowe rozporządzenie, jest reorganizacja sposobu prowadzenia akt osobowych. W nowym stanie prawnym akta są podzielone na cztery, a nie jak było dotychczas, na trzy części. Oprócz „części A” dotyczącej etapu ubiegania się o zatrudnienie, „części B” dotyczącej etapu nawiązania stosunku pracy i przebiegu zatrudnienia oraz „części C” dotyczącej etapu ustania stosunku pracy ustawodawca przewidział również „część D” obejmującą dokumenty dotyczące nałożonych kar. W ramach każdej części istnieje możliwość wydzielenia części mniejszych, w których można przechowywać dokumenty powiązane ze sobą tematycznie, z tym jednak, że akta niezmiennie muszą być przechowywane w porządku chronologicznym.

Rozporządzenie stanowi również o „dokumentacji pracowniczej” innej niż akta osobowe, zawierającej m. in.: dokumenty dotyczące ewidencjonowania czasu pracy, dokumenty związane z ubieganiem się i korzystaniem z urlopu, karty wynagrodzeń oraz dokumentację dotyczącą odzieży i obuwia pracowniczego. Od wejścia w życie nowego rozporządzenia pracodawca ma możliwość wyboru formy prowadzenia dokumentacji pracowniczej w formie papierowej lub elektronicznej. Pracodawca, który decyduje się na prowadzenie dokumentacji w formie elektronicznej, może to zrobić w dowolnym momencie – zaraz po wejściu w życie nowelizacji lub nawet po kilku latach. Co istotne, w takiej postaci mogą być również prowadzone akta pracowników, których pracodawca już nie zatrudnia, ale których akta są jeszcze u niego przechowywane. Rozporządzenie rozwiewa również wątpliwości w zakresie obowiązku przechowywania przez pracodawcę oryginałów dokumentów pracowniczych. W przypadku prowadzenia akt osobowych w formie papierowej pracodawca może przechowywać kopie lub odpisy takich dokumentów poświadczone za zgodność z oryginałem. W przypadku dołączenia do dokumentacji prowadzonej w formie elektronicznej dokumentu w postaci papierowej konieczne jest sporządzenie jego skanu, opatrzenie go kwalifikowanym podpisem elektronicznym oraz umieszczenie w odpowiednim systemie informatycznym.

Zgodnie z nowymi przepisami, w przypadku ustania stosunku pracy, pracodawca zobowiązany jest do wydania pracownikowi nie tylko świadectwa pracy, ale też informacji o okresie przechowywania jego dokumentacji oraz o możliwości odbioru dokumentacji do końca miesiąca kalendarzowego następującego po upływie okresu jej przechowywania. Informacja taka może być wydana zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej.

W dniu 01.01.2019 roku weszła w życie nowelizacja przepisów dot. użytkowania wieczystego gruntów. Z tym dniem z mocy prawa, w przypadkach określonych w ustawie, nastąpi przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności. Mimo, iż władze miast deklarują, że są gotowe na uwłaszczenie, proces przekształcania może być utrudniony ze względu na ciężkie w interpretacji przepisy prawne oraz fakt, iż wiele nieruchomości posiada nieuregulowany stan prawny. Ponadto, zgodnie z przepisami przekształceniowymi, reformą nie zostaną objęte wszystkie grunty, takie jak np. chodniki, drogi wewnętrzne na osiedlach, czy place zabaw. Wiele osób może rozczarować także fakt, że proces przekształcenia użytkowania wieczystego może okazać się kosztowny. Aby usprawnić proces wydawania zaświadczeń dot. przekształceń, ustawodawca wprowadził nowelę, zgodnie z którą zaświadczenia mają być wydawane w krótszym niż dotychczas terminie. Notariusze nie pozostawiają jednak złudzeń – krótszy termin ma charakter czysto instrukcyjny, ze względu na dużą ilość składanych wniosków urzędy w większych miastach nie będą w stanie wydawać zaświadczeń w terminach.  

Zmiana lidera konsorcjum nie niesie ze sobą żadnych konsekwencji prawnych w sytuacji, gdy skład samego konsorcjum nie uległ zmianie w stosunku do etapu składania oferty. Takie stanowisko zajęła Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 9 lipca 2018 r., wydanym w sprawie o sygn. akt KIO 1232/18. W uzasadnieniu wyroku Izba wskazała, iż zawarcie umowy konsorcjum oparte jest o zasadę swobody umów, a jej konstrukcja opiera się na przyjęciu przez jego członków zobowiązania do współdziałania dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez podejmowanie oznaczonych w umowie działań. Ponadto, uwzględniając, że wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia obowiązani są do ustanowienia pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu albo reprezentowania w postępowaniu i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego, czynności zamawiającego względem pełnomocnika dokonane są skutecznie w stosunku do wszystkich wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia. Wobec powyższego, w sytuacji gdy odwołanie wnosi konsorcjum składające się z podmiotów, które wspólnie złożyły ofertę, a pełnomocnictwo dla lidera konsorcjum zostało udzielone prawidłowo, stwierdzić należy, iż odwołanie zostało wniesione przez podmiot posiadający do tego legitymację – niezależnie od zmiany podmiotu umocowanego do reprezentacji konsorcjum.

W wyroku z dnia 5 lipca 2017 r., wydanym w sprawie sygn. akt II PK 201/16, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż pracownik może dochodzić w różnych postępowaniach, w oparciu o tę samą podstawę faktyczną, zarówno ochrony swoich praw wynikających z naruszenia dóbr osobistych, jak i stosowania wobec niego mobbingu.

Odnosząc się do dyspozycji przepisów art. 94³ § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 917 z późn. zm.) oraz art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), Sąd Najwyższy podkreślił, iż konstrukcje prawne i podstawy ochrony udzielanej na podstawie przedmiotowych przepisów różnią się, wobec czego również zadośćuczynienie należne z tytułu każdej z tych instytucji prawnych może różnić się co do wysokości, bowiem przy jego ustalaniu brane są pod uwagę odmienne przesłanki.

Jednocześnie Sąd wskazał, iż zasądzając odpowiednią kwotę zadośćuczynienia udzielanego na podstawie przesłanek ochrony dóbr osobistych, sąd powinien uwzględnić już przyznane należności, aby uniknąć orzeczenia dwukrotnie zadośćuczynienia za te same krzywdy, a jedynie do uzupełnienia zadośćuczynienia należnego z tytułu mobbingu.

M. Wojciechowska i Wspólnicy Kancelaria Prawnicza Sp. k. w Rzeszowie z sukcesem prowadziła negocjacje dotyczące ugodowego zakończenia wieloletnich sporów dotyczących rozliczenia podwykonawców realizujących roboty budowlane w ramach inwestycji budowlanej z branży energetycznej. Negocjacje z udziałem prawników kancelarii doprowadziły do uzgodnienia porozumień na warunkach satysfakcjonujących Klientów, którzy zostali zaspokojeni w łącznej kwocie ok 17 000 000 złotych. Zawarcie porozumień doprowadziło do zakończenia kilku postępowań sądowych prowadzonych przez zespół prawników specjalizujących się w prawie inwestycyjnym i budowlanym kierowanym przez adwokat Małgorzatę Wojciechowską.

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2018 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie oddalił wytoczone przeciwko Klientowi kancelarii powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, przyjmując za zasadną w całości argumentację prezentowaną przez adwokatów i radców prawnych naszej kancelarii. W przedmiotowej sprawie tytuł wykonawczy stanowiła zawarta w 2014 r. ugoda sądowa, na podstawie której gmina zobowiązała się do przeniesienia na rzecz reprezentowanej przez kancelarię Spółki własności nieruchomości za uzgodnionym w ugodzie wynagrodzeniem o wartości około 1 mln złotych. Ugoda została zawarta celem uregulowania stanu własnościowego nieruchomości w związku z przekroczeniem granic gruntów w toku realizacji inwestycji budowlanej.

Sąd I instancji w całości zaaprobował argumentację, iż w przedmiotowej sprawie zachodził przypadek realizacji roszczeń cywilnoprawnych wynikających z art. 231 k.c., a zatem przypadek, w którym nie znajdują wprost zastosowania przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, regulujące kwestie zbywania nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Wyrok jest nieprawomocny, kancelaria oczekuje na jego pisemne uzasadnienie.